Gazeta Podatkowa nr 79 (1433) z dnia 2.10.2017
Skutki nabycia pojazdu od osoby nieuprawnionej
Mój wujek kupił używany samochód. Niedawno okazało się, że sprzedawca był oszustem i posłużył się dowodem osobistym innej osoby. Samochód jednak nie był kradziony, lecz doszło do sfałszowania podpisu na umowie sprzedaży. Poprzedni prawowity właściciel pojazdu zgłosił się teraz z żądaniem oddania pojazdu. Czy kupujący może wystąpić o zasiedzenie pojazdu po 3 latach jego posiadania?
Posiadacz rzeczy ruchomej (czyli np. samochodu) niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada rzecz nieprzerwanie od 3 lat jako posiadacz samoistny, chyba że posiada ją w złej wierze. Stanowi o tym art. 174 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.). Niemniej do nabycia przez zasiedzenie własności rzeczy ruchomej wymagana jest dobra wiara posiadacza przez cały czas biegu terminu zasiedzenia. W jednym z orzeczeń wskazano, że o dobrej wierze samoistnego posiadacza rzeczy ruchomej świadczy jego przekonanie o nabyciu własności tej rzeczy od uprawnionego, jeśli takie przekonanie jest zarazem usprawiedliwione konkretnymi okolicznościami sprawy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2000 r., sygn. akt III CKN 802/98).
W związku z tym kluczowe w kwestii ewentualnego nabycia własności samochodu przez zasiedzenie przez wuja Czytelnika (kupującego) jest to, kiedy dowiedział się on o tym, że osoba, która sprzedawała auto, nie była jego właścicielem. Jeżeli stało się to przed upływem 3 lat od objęcia samochodu w posiadanie (czyli najprawdopodobniej od daty zawarcia nieważnej umowy sprzedaży), wówczas o zasiedzeniu tego pojazdu nie może być mowy.
Warto zauważyć, że z uwagi na fakt, iż podpis właściciela na umowie został sfałszowany przez osobę, która się za niego podawała, nie można skorzystać z dobrodziejstwa wynikającego z art. 169 § 1 Kodeksu cywilnego. Przepis ten przewiduje możliwość nabycia własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego do rozporządzania nią przez osobę znajdującą się w dobrej wierze. Jednakże, aby miał on zastosowanie, musi dojść przede wszystkim do ważnego z punktu widzenia prawa zbycia rzeczy. Wspomniany przepis chroni dobrą wiarę nabywcy tylko co do uprawnienia zbywcy do rozporządzania rzeczą. Regulacja ta nie znajduje zastosowania, jeżeli między wydającym a obejmującym rzecz w posiadanie nie doszło do zawarcia umowy przeniesienia własności rzeczy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002 r., sygn. akt V CKN 1340/2000).
www.KodeksCywilny.pl - Własność i posiadanie:
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.VademecumPodatnika.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
20.11.2024 (środa)
25.11.2024 (poniedziałek)
GOFIN PODPOWIADA
Kompleksowe opracowania tematyczne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
| ||||||||||||
|
||||||||||||